سرخ بی نهایت
دوباره نوروز از راه رسید و روزگارمان را نو کرد. 90 شد 91 ،به همین راحتی یک سال گذشت.در این شلوغی و شور وشوق آمدن سال جدید یک لحظه تامل کافیست تا ببینی چه روزهایی بر تو گذشت تا شد این خاطره ای که دارد می رود و جای خالیش را شاید در این هیاهو و شادیهای عیدانه حس نکنی. کافیست لحظه ای از سرعت شادی و هیجانت کم کنی وبا خود بگویی چه زمان تند می گذرد و چه عجله ای دارد انسان برای رسیدن به مقصد. لحظه ای تامل کافیست تا بدانی روزهایی که رفت به چه بها و قیمتی رفت و حس تو از گذشته ای که رفته، طراوت برخواستن از خواب زمستانیست یا کسالت هزار فصل بی بهار...
پنجره را می گشایی
و ناگاه نسیم که نه، باد خنکی می وزد
وکمی بعد حجم سرد برف را حس می کنی
گونه هایت یخ زده و نگاهت
آرام آرام پی دانه های برف می غلتد
با خود می گویی چه برفی
انگار سوز هوای دیروز نوید رحمت داشت
من رای می دهم، تو رای می دهی ، ما رای می دهیم
راستی ، روزی شهداء خون دادند، برای وطن ، برای اسلام.
انگار که رای ما امروز همرنگ خون شهداست.
همه نامزدهای انتخابات و همه هوادارانشان، خودشان را در مقابل توطئه اختمالی دشمن مسئول امنیت بدانند. انتخابات را متهم نکنند، کسی آب به آسیاب دشمن نریزد، در تبلیغات القاء فضای اختلاف و ناامیدی نشود، تا ان شاءا... انتخابات خوبی داشته باشیم.
بیانات مقام معظم رهبری در خطبه های نماز جمعه تهران 1390/11/14